Το πληγωμένο ελαφάκι

Το πληγωμένο ελαφάκι

Μια φορά και έναν καιρό σ’ ένα καταπράσινο δάσος ζούσε ένα μικρό και απροστάτευτο ελαφάκι , ο Τσικ. Ο Τσικ ήταν ένα γρήγορο και δυνατό ελάφι , πολλές φορές όμως φοβόταν τη ζωή στο δάσος. Κάθε φορά που έτρεχε μακριά από το σπίτι του, ένιωθε την ανάσα του να τελειώνει και δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια του. αν και ήξερε καλά κάθε γωνιά του δάσους δεν τολμούσε να την εξερευνήσει μόνος. Ένιωθε λοιπόν πως κάθε φορά χρειαζόταν την παρέα κάποιου άλλου. Μερικές φορές, ο Τσικ έπρεπε μόνος του να τρέξει μέσα στο δάσος και τότε ήταν που έκλαιγε και αναστέναζε βαθιά. Δεν του άρεσε καθόλου να νιώθει μη ασφαλής. Μια μέρα, ένα σκιουράκι τον είδε θλιμμένο και το πλησίασε:

-    Τσικ; Τι έχεις;

-    Δεν είναι τίποτα, είπε ο Τσικ και πήρε μια βαθιά ανάσα

-    Μήπως θες να φωνάξω τη μαμά σου;

-    Δεν χρειάζεται.

-    Γιατί είσαι λυπημένος;

-    Επειδή φοβάμαι να τρέξω μόνος μακριά από το σπίτι μου.

-    Εσύ; Ένα τόσο δυνατό και γρήγορο ζωάκι;

-    Ναι, εγώ!

-    Δεν καταλαβαίνω. Τι είναι αυτό που νιώθεις;

-    Νιώθω πως δεν θα δω ποτέ ξανά τους δικούς μου και πως κάτι κακό θα μου συμβεί.

-    Σου έχει συμβεί ποτέ κάτι κακό;

-    Όχι.

-    Μήπως, τότε απλά αυτή η σκέψη σου είναι φανταστική;

-    Φανταστική σκέψη; Τι εννοείς;

-    Λέω, μήπως αυτή η σκέψη σου δεν υπάρχει στα αλήθεια;

-    Ναι, δεν υπάρχει.

-    Τότε πως γίνεται να φοβάσαι κάτι που δεν υπάρχει;

-    Δεν γίνεται να φοβάσαι κάτι που δεν υπάρχει

-    Δεν έχεις λόγο λοιπόν να φοβάσαι.

-    Σωστά, έτσι είναι!

Ο Τσικ αν και δεν ένιωθε ακόμη γενναίος για να φύγει μακριά από το σπίτι μόνος, είχε αποκτήσει μια σιγουριά που δεν την είχε πριν. Τη μέρα λοιπόν που πήγε περίπατο μόνος του μακριά από το σπίτι, ψιθύριζε στον εαυτό του :<<Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς>>. Έτσι κατάφερε για δυο ολόκληρες ώρες να τριγυρνά στο δάσος χωρίς συντροφιά. Μόλις επέστρεψε πίσω στο σπίτι, επισκέφτηκε το σκιουράκι, του είπε ένα μεγάλο ευχαριστώ και τον έκανε τον πιο καλό του φίλο.