Παιδιατρική Φυσικοθεραπεία, Λογοθεραπεία, Εργοθεραπεία, Ειδική Αγωγή My Child PhysioCenter

Το πληγωμένο ελαφάκι Μια φορά και έναν καιρό σ’ ένα καταπράσινο δάσος ζούσε ένα μικρό και απροστάτευτο ελαφάκι , ο Τσικ. Ο Τσικ ήταν ένα γρήγορο και δυνατό ελάφι , πολλές φορές όμως φοβόταν τη ζωή στο δάσος. Κάθε φορά που έτρεχε μακριά από το σπίτι του, ένιωθε την ανάσα του να τελειώνει και δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια του. αν και ήξερε καλά κάθε γωνιά του δάσους δεν τολμούσε να την εξερευνήσει μόνος. Ένιωθε λοιπόν πως κάθε φορά χρειαζόταν την παρέα κάποιου άλλου. Μερικές φορές, ο Τσικ έπρεπε μόνος του να τρέξει μέσα στο δάσος και τότε ήταν που έκλαιγε και αναστέναζε βαθιά. Δεν του άρεσε καθόλου να νιώθει μη ασφαλής. Μια μέρα, ένα σκιουράκι τον είδε θλιμμένο και το πλησίασε: -     Τσικ; Τι έχεις; -     Δεν είναι τίποτα, είπε ο Τσικ και πήρε μια βαθιά ανάσα -     Μήπως θες να φωνάξω τη μαμά σου; -     Δεν χρειάζεται. -     Γιατί είσαι λυπημένος; -     Επειδή φοβάμαι να τρέξω μόνος μακριά από το σπίτι μου. -     Εσύ; Ένα τόσο δυνατό και γρήγορο ζωάκι; -

Ο πεινασμένος λύκος Μια φορά και έναν καιρό σ’ ένα μικρό χωριό ζούσε ένας λύκος. Έτσι φτωχός όπως ήταν, ο καημένος έψαχνε συνέχεια για να βρει το φαγητό. -    γιατί να μην μπορώ να φάω ένα λαχταριστό προβατάκι; Αναρωτιόταν Ο λύκος αυτός ήταν φίλος με τα μοναδικά πρόβατα του χωριού και έτσι δεν μπορούσε να τα φάει. Αφού πέρασαν μερικές ημέρες και ο λύκος είχε μείνει νηστικός ζήτησε από ένα προβατάκι να του βρει μια λύση. Τα πρόβατα συγκάλεσαν συμβούλιο και συζήτησαν για το πρόβλημα του λύκου. -    Αν δεν βρούμε τρόπο να γεμίσουμε το στομάχι του, σύντομα θα γίνουμε όλοι μεζεδάκι του. -    Ναι αλλά πως θα τον βοηθήσουμε; -    Αν θυσιαζόταν ένας από εμάς θα σταματούσε να πεινά. -    Ναι αλλά μετά από λίγο πάλι τα ίδια θα συνέβαιναν. -    Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να φάει ο λύκος, πάντως δεν θα ήθελα να γίνουμε εμείς το μεσημεριανό του. -    Ο λύκος πρέπει να νιώσει ότι μας κυνηγά και μόλις έρθει η ώρα για να μας φάει θα μπορούσαμε νε του δώσουμε κάτι σαν

Το επίμονο σκιουράκι Μια φορά και έναν καιρό σ ένα κόσμο μαγικό, σ έναν κόσμο μακρινό ζούσε ένα αξιαγάπητο σκιουράκι. Στο σκιουράκι αυτό άρεσε να τρώει βελανίδια, μόνο που τα βελανίδια πριν πάνε στο στομάχι του περνούσαν από το κεφάλι του. κάθε φορά που ένα βελανίδι το χτυπούσε στο κεφάλι, ένα καρούμπαλο δημιουργούνταν. Έτσι ένα πρωί αποφάσισε πως αν ήθελε να τρώει βελανίδια χωρίς να πονάει, θα έπρεπε να καταστρώσει ένα σχέδιο. Την πρώτη φορά που πήγε κάτω από ένα δέντρο προσπάθησε να αποφύγει τα βελανίδια κάνοντας κύκλους γύρω από αυτό. Αν και είχε καταφέρει να τον χτυπήσουν λιγότερα βελανίδια δεν είχε καταφέρει να απολαύσει καθόλου το φαγητό του. έτρεχε όλη την ώρα και έτσι όσο και αν έτρωγε δεν χόρταινε. Επίσης ένιωθε πολύ κουρασμένο και όταν σταμάτησε τότε όλα τα βελανίδια με μια έπεσαν στο κεφάλι του. αυτό το σχέδιο δεν είχε επιτυχία σκέφτηκε, θα βρω ένα άλλο. Ο σκίουρος πριν πάει στο δέντρο φόρεσε ένα κράνος και έτσι κάθε φορά που ένα βελανίδι προσγειωνόταν εκείνος δεν

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια πεταλουδίτσα που ήθελε να φάει ένα κεκάκι. Το κεκάκι βρισκόταν πάνω στο τραπέζι δίπλα σε μια κανάτα. Η πεταλούδα έκανε γύρω γύρω από το τραπέζι μέχρι που ξαφνικά είδε μια πασχαλίτσα. Η πεταλούδα τρόμαξε από την πασχαλίτσα και αντί να φάει το κέικ έπεσε μέσα στη κανάτα με το νερό. Έτσι η πασχαλίτσα σκαρφάλωσε στο τραπέζι και έφαγε εκείνη το κέικ τελικά.